اینجا خیلی باحاله.یاد دارم (باز من سنی ندارم)همیشه اسمش تو کتابا بود و بهترین ها یاد میشد ازش.جزء چهره های برتر همیشه موقع یادآوری شهدا عکسش تو خیابونمون بود(به جز محلی ها)توی تلویزیون و هرجا که بشه یادی ازش کرد و اسم شهید آورد.خانواده بالا،حق نداری به جز خوبی ازش یاد کنی.اون از شهیدان تراز اول هستش.(من بچه شاه عبدالعظیم هستم و درخانه‌ای به دنیا آمده و بزرگ شده‌ام که درهر سوراخش که سر می‌کردی به یک خانواده دیگر نیز برمی‌خوردی.شهید آوینی)

اما یه چند وقتی همه چیز برعکس شده.زیاد اسمی ازش نیست و زیاد نباید اسمش رو بگی.چون خانوادش...اوشون که توی ملکوت بودن.نمیدونم چرا چند روزه یهو سایتش بسته شده،اول میگی فیلتر اما با فیلتر شکن هم باز نمیشه و میفهمی کلا سایت بسته شده.به قول حاج اقا رهبر که به خانواده ایشون گفتن:خداوند ان شاالله این شهید را با پیغمبر محشور کند. من حقیقتا نمی دانم چطور می شود انسان احساساتش را در یک چنین مواقعی بیان و تعبیر کند؟ چون در دل انسان یک جور احساس نیست. در حادثه ی شهادتی مثل شهادت این شهید عزیز چندین احساس با هم هست. یکی احساس غم و تاسف است از نداشتن کسی مثل سید مرتضی آوینی. اما چندین احساس دیگرهم با این همراه است که تفکیک آنها از همدیگر و باز شناسی هریک و بیان کردن آنها کار بسیار مشکلی است.
حالا من موندم الان هم باز تاسفی هست از نبود ایشون بخورن؟!ایشون هنوز هم توی ملکوت به سر میبرن یا...

اوشون در ادامه اینارو هم گفتن:من با ایشان خیلی کم هم صحبت شدم. منتها آن گفتارهای تلویزیونی را از سالها پیش می شنیدم و به آن ها علاقه داشتم. هر چند نمی دانستم که ایشان آنها را اجرا می کند. لکن در ایشان همواره نوری مشاهده می کردم. ایشان دو- سه مرتبه آمد اینجا و روبه روی من نشست. من یک نور و یک صفا و یک حالت روحانی در ایشان حس می کردم و همین جور هم بود. همین ها هم موجب می شود که انسان بتواند به این درجه ی رفیع شهادت برسد.و در ادامه:اگر ما به حوزه ی آن شهادت و شهید و خانواده ی شهید نزدیک می شویم برای خاطر خودمان است. بنده خودم احساس احتیاج می کنم. برای ما افتخار است که هر چه می توانیم به این حوزه ی شهادت و این شهید خودمان را نزدیک بکنیم.
حالا هنوز هم اون نور هست و دیدن خانوادش نیاز شما هست؟!!!
کلا از ملکوت تا جهنم و یا برعکس اینجا زیاد فاصله ای نیست،فقط کافیه...وشاید خود شهید آوینی قشنگ تر بگه که:وارد معقولات نباید شد وگرنه...

سیاسی نبود چون از سیاست حالیم نیست و فقط سوالاتی بود توی ذهنم.